Triennale Brugge 2015

Het uitgangspunt van deze triënnale rond hedendaagse kunst is: “wat zou er gebeuren mochten de vijf miljoen bezoekers die op jaarbasis in Brugge langskomen, plots beslissen er te blijven wonen? Kan het charmante, ‘middeleeuwse’ Brugge een inspiratiebron vormen voor de globaal oprukkende megasteden? Of valt er helemaal niet te ontsnappen aan de duistere kanten van monstersteden?Dit fictieve scenario brengt tal van mogelijkheden en uitdagingen met zich mee. Kan een kleinschalige stad de dynamiek van een miljoenenstad aan? Maar ook omgekeerd: kan een stad op mensenmaat iets bijdragen aan een nieuwe vorm van stedelijkheid?Achttien internationale kunstenaars gingen met dit gegeven aan de slag. Ze creëerden nieuw werk dat te zien is in een kunstparcours in de Brugse binnenstad. Ze stellen vragen en reflecteren over de toekomst en het potentieel van de stad, over verstedelijking, burgerschap, wonen en samenleven, economie, energie, ruimte en klank, de waarden die ons sturen...Drie indoortentoonstellingen tonen het concept ‘stad’ – in visies, dromen en reële beelden – als een levend, groeiend en evoluerend organisme. 

Tadashi Kawamata (Japan)  

"Tree huts" 

(houtschulpturen)

Begijnhof

De leerlingen van het 5de jaar Architecturale en Binnenhuiskunst ontwierpen boomhutten. 

De maquettes van hun voorstellen gaan in dialoog met de boomhutten die de kunstenaar Tadashi Kawamata in het Begijnhof bouwt.

HeHe (UK-Duitsland)

Undercurrent 

(installatie)

Het kunstenaarscollectief HeHe laat bij de Site Oud Sint-Jan een kolossale hoogspanningsmast in de reien vallen. Een knetterende en flitsende sculptuur, die de aandacht vestigt op iets wat in een middeleeuws ogende stad als Brugge normaal netjes verborgen blijft: de infrastructuur van onze elektriciteitstoevoer. In het beschermde stadsbeeld veroorzaakt dit een schokeffect. Dit fremdkörper snijdt ook grootstedelijke thema’s als geluidsoverlast, lichtpollutie en massaal energieverbruik aan.

 Studio Mumbai (India)

"Bridge by the Canal" (installatie)

Groenerei

Het architectenbureau Studio Mumbai ontwierp in zijn eigen atelier in India een unieke brugwoning. Deze brugsculptuur verenigt verschillende mogelijke functies: je kunt er wonen, eten, slapen, je terugtrekken voor nieuwsgierige blikken van passanten… 

Alleen kan je er niet mee over het water. De brug ligt namelijk op een kade langs de rei. 

Atelier Bow-Wow (Japan)

"Canal Swimmer's Club" 

Tussen Stro- & Carmersbrug

Het architectencollectief Atelier Bow-Wow uit Tokio kent de problematiek van grootsteden en beperkte woonruimte maar al te goed. Ze verbinden architectuur en urbanisme naadloos met kunst en politiek.



Voor Brugge bedachten ze een drijvende loungeruimte op het waterkruispunt Spinolarei-Potterierei en Sint-Annarei. Een plek waar bewoners en bezoekers aangenaam kunnen verpozen, een frisse duik in het water nemen, lezingen bijwonen, tentoonstellingen bezoeken.

Vibeke Jensen (Noorwegen)

1:1 CONNECT: DIAMONDSCOPE

Op de Markt, tegenover het Belfort, staat een achthoekige constructie met een schitterend uiterlijk van spiegelglas. Binnenin kunnen telkens één bezoeker en één bewoner van Brugge plaatsnemen. Ze ontmoeten elkaar als vreemdelingen in een intieme ruimte, kunnen mensen buiten bekijken maar zelf niet gezien worden van buitenaf. 1:1 connect is een fascinerend werk over de kracht van de blik en over het gedeelde gebruik van de publieke ruimte.

Nathan Coley (UK) 

"A PLACE BEYOND BELIEF"

(lichtsculptuur)

De tekstsculptuur "A Place Beyond Belief" verwees oorspronkelijk naar 9/11 in New York, naar de noodzaak van de stad om zichzelf opnieuw uit te vinden en tot ‘een plek voorbij het geloof’ te komen. Ook in andere contexten blijven deze woorden heel actueel en krijgen ze nieuwe betekenislagen.

Het nieuwe werk Palace bestaat uit vijf afzonderlijke woorden. Ze kunnen gelezen worden als een motto voor Brugge, maar verwijzen ook naar de vijf rechten die iedereen heeft volgens de islam.

Rainer Ganahl (Oostenrijk) "UBER CAPITALISM"

(chocoladesculptuur)

Op de Burg installeert Rainer Ganahl een chocoladesculptuur in de vorm van het Huis ter Beurze, in de middeleeuwen de eerste beurs ter wereld. Bovenop roteren de woorden ‘UBER CAPITALISM’, een verwijzing naar de huidige deel-economie die steeds verder uitbreidt. De vergankelijke materie herinnert aan de donkere kantjes van de chocoladehandel en drukt een groeiende ambivalentie uit tegenover het verleidelijke nieuwe gezicht van het kapitalisme in onze tijd.

Song Dong (China)   " Wu Wei er Wei"  

(Doing Nothing Doing)

Naast de Sint-Salvatorskathedraal installeert Song Dong een rotstuin met een miniatuurlandschap. De reusachtige bonsaisculptuur is gemaakt met ramen uit gesloopte Chinese woningen. Boven op de sculptuur staat in grote neonletters ‘Wu Wei’, een begrip uit het taoïsme dat ‘niet-handelen’ betekent. In het werk komt het spanningsveld tussen de onstuitbare groei van megapolissen en het omgaan met erfgoed en natuur tot uiting.

Romy Achituv (Israël/USA)            "CATARACT GORGE"

(Sasplein)

Op de anders zo rustige Brugse wateren creëert Romy Achituv een artificiële storm.

Op dat gewoel drijft een structuur in de vorm van een gotische trapgevelwoning.

Het werk verwijst naar Brugges economische hoogtijdagen uit het verleden, maar ook naar de huidige verstarring van een stad die alleen nog lijkt te bestaan voor het bewonderend oog van toeristen.

Door de strenge reglementering in verband met het behoud van het patrimonium worden evolutie en toekomstdynamiek geblokkeerd.

Anne K. Senstad (Noorwegen)          "GOLD GUIDES ME" 

Als geglobaliseerde stadsbewoners worden we voortdurend herinnerd aan geld, bezit, handel en economie. Welke waarde hebben we als burger nog in de stad van de toekomst? De woordsculptuur Gold Guides Me stelt vragen bij de ethische normen die ons leven sturen. De spirituele hogere macht waar mensen zich vroeger naar schikten, is vervangen door het fetisjisme van bezit, macht en rijkdom.

Het URB-EG-café is de ideale plek om even te verpozen, op een unieke, 
tijdelijke locatie: de pakhuizen (Site DuPont)

Nicolas Grenier (Canada)   

(Installatie in de kerk van het Groot Seminarie)

Vertically Integrated Socialism is een experimenteel huisvestingsconcept dat de sociale piramide in één enkel gebouw integreert. In een appartementsblok wonen onderaan mensen met een leefloon gratis. 

Op de verdiepingen erboven wonen telkens beter begoede sociale klassen, die de huur van de klasse onder zich betalen. Dit architecturale model erkent de sociale en economische tegenstellingen in de hedendaagse neoliberale metropolis en biedt mogelijkheden tot sociale integratie en opwaartse mobiliteit.

Imaginaire Steden  

(Stadhuis)

Liu Wei

Bodys Isek-Kingelez "Hotel de Ville de Kinshasa"

Tracy Snelling "Chongqing""

Tracy Snelling "Caochangdi; 2009"

Luc Schuiten "Model of the Changing Face of Brussels"

Unfinished Cities  

(De Bond)

Ahmed Mater "Untitled, 2012"

The Saudi photographer Ahmed Mater illustrates the Holy City's transformation in his seriesDesert of Pharan. In Golden Hour giant yellow cranes appear to bow to the Great Mosque or the Kaaba. Or do they simply represent the irrepressible expansion of the Makkah Clock Royal Tower Hotel?

Iraida Icaza "Ruined Cities : Fragments"

In her series Fragments the Panamanian artist Iraida Icaza explores 19th century glass negatives from the Middle East held at the British Museum. By reinterpreting these found images of archaeological sites and ancient ruins, Icaza gives us insights into the way remnants of our civilisation may look like millennia ahead of us. In the imagination of the viewer, these images evoke mythologies of 'Fallen Cities', as well as collective uncertainties regarding the fragility of our own world.

Michael Wolf " A119, Architecture of Density. 2006"

Highrise buildings in Hong Kong, an abstract and almost impenetrable network of architectural designs, in which all human presence appears to be spurned.

Sami Al Turki "Ubhur-Al Firaous Flats from Barzakh Series, 2012"
The artist projects a number of dreamy buildings, floating above empty landscapes. They are castles in the sky, metaphors for the price of land that are simply unaffordable for many Saudis.

Xing Danwen "Urban Fiction, 2006"

 De Geschreven Stad 

(Belfort)

Deze tentoonstelling gaat niet over een stad noch over geschriften. Ze gaat over ‘de manier waarop politieke discoursen, ideologieën en visies hun gedachtegoed al dan niet vertalen naar de ruimtelijke indeling van de maatschappij’. Ze gaat over de invloed van speeches, propagandamateriaal, symbolen en massamedia.

In het eerste deel van het parcours gaat Dewilde uit van de redevoering als theatermonoloog of zelfs als artistieke installatie: de redenaar als acteur-performer die teksten die door anderen geschreven werden debiteert, opgesmukt met geregisseerde gebaren. 

 Reconstructie van Grieks Bouleuterion in Milete, Turkije

Een tweede insteek zou de uitvoering van de politieke standpunten of het partijprogramma moeten tonen en wat de gevolgen zijn voor de stad of een land en zijn inwoners, maar het is voor een bezoeker zo goed als onmogelijk om alle video’s integraal te bekijken om ook maar iéts van die insteek te ontwaren, laat staan om te weten waar je moet beginnen!

In het derde deel wordt dan de visie van de kunstenaar belicht.  Dit is dan ook het aantrekkelijkste deel van de tentoonstelling. 

 Blikvanger  is ongetwijfeld Vladimir Tatlins vliegende ‘Letatlin’ (of althans een kopie ervan) die vanuit de nok van de ruimte op de bezoekers neerdaalt, met daarnaast zijn ‘Monument of the Third International’ en Walid Siti’s nieuwe sculptuur ‘Tower’ die eigenlijk een variante is op Tatlins ‘monument’

Ayman Baalbaki  "American Embassy" 

 Er is een deel te zien over muren die in de loop van de geschiedenis gebouwd zijn om mensen binnen of buiten te houden: 

Zo is er het werk van de Palestijnse Raeda Saadeh,waarin ze een muur in Gaza letterlijk ‘wegtrekt’. 

Van Lutz Becker is er het geluidskunstwerk ‘Le Mur’ over de val van de Berlijnse muur in 1989 (waarbij hij zelf aanwezig was). Lutz Becker: ‘De beelden van de val van de muur zijn wereldbekend, maar persoonlijk was ik vooral gefascineerd door het geluid van mensen die met een hamer op de muur klopten om hem te verwoesten. ‘Le Mur’ is een montage van dit overweldigende geluid. Er valt niet alleen heel wat te zien in de expo, je kunt er ook kunstwerken ‘horen’.’ 

Daarnaast komt ook de kosmos komt aan bod als politiek strijdtoneel van grootmachten, wat het geval was in de jaren 60 tussen de VS en de Sovjets.

 Om te liken op Facebook is de draagbare moskee van Ragip Basmazölmez. Drie stuks: twee in dozen en eentje uitgepakt en klaar voor gebruik.

Visionaire Stad (Arentshuis)  : Oswald Ungers & Huib Hoste

Oswald Mathias Ungers (1926-2007) publiceerde in 1977 samen met Rem Koolhaas (1944) en collega's van de Cornell University zijn manifesto 'The City in the City – Berlin: A Green Archipelago'. Het boek beschrijft concepten en intellectuele modellen voor de nieuwe stad, toegepast op het toenmalig West Berlin. De lege plekken die ontstaan als gevolg van bevolkingsvlucht naar de rand en het verdwijnen van industrie… In tegenstelling tot het maken van een historische reconstructie, zocht Ungers naar een nieuw polycentrisch stedelijk landschap. Hij hertekende en vervolledigde zijn plannen na de val van de muur. Deze expo met plannen en maquettes werd in samenwerking met het Ungers Archiv Köln uitgebouwd.

Een tweede luik van ‘De Visionaire Stad’ is uitgewerkt rond Huib Hoste (1881-1957). Die tekende in 1937-1938 samen met Paul Amaury Michel (1912-1988) een vooruitstrevend urbanisatieplan om het nieuwe station met ‘t Zand en de stadsrand te verbinden. Het project voorzag in een brede laan en nieuwbouw van twee tot vier verdiepingen op palen op de terreinen van de voormalige spoorweg. Het werd een mix van burger- en arbeiderswoningen, open ruimte met groen en speelmogelijkheden, met centraal een theater/concertgebouw en expohal. Opvallend is dat ook een paar wijken met op dat ogenblik verloederde, ongezonde oude woningen werden afgebroken. Het project werd nooit uitgevoerd. De tentoonstelling toont plannen, publicaties en documenten van Hoste en Michel.

  

 Stanza

De Britse kunstenaar Stanza toont twee installaties en een reeks schilderijen. 

‘The Nemesis Machine’ is een stad in het klein. De installatie visualiseert het leven in de grootstad op basis van data en videobeelden doorgestuurd vanuit Londen. De in Brugge met elektronische componenten opgebouwde stad weerspiegelt dus in real-time wat er zich afspeelt aan de overkant van het kanaal.

Aan de wanden hangen schilderijen. Ze tonen de complexiteit van de stad. De rasters en patronen maken elke stad tot een universeel iets. Steden lijken op elkaar, steden groeien naar elkaar toe, steden worden één: de metropolis werd megalopolis en oecumenopolis.

‘Body 01000010011011110110010001111001’ is gebaseerd op een 3d-scan van de kunstenaar en is gemaakt van ledlichten, motors, kabels en speciaal ontworpen elektronica. De ‘Body’ reageert op verschillen in temperatuur, licht, luchtdruk, geluid, zoals ze zich voordoen in Zuid-Londen, waar zich het sensor-netwerk van de kunstenaar bevindt.