Samen met Diane sporen we naar Brussel om met "Broodje Brussel" het vernieuwde paviljoen van Horta - Lambeaux te bezoeken in het Jubelpark.
 |
| Het Berlaymont gebouw van de EU |
We nemen de metro tot aan het Schumanplein, en wandelen daarna door het Jubelpark
Koning Leopold II liet de site rond het Jubelpark bouwen om de 50ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België te vieren (1880).
 |
| Het Monument voor de Belgische Pioniers of "Congostandbeeld" |
De Musea van de Kunst en de Geschiedenis (Jubelparkmuseum) van de Luchtvaart, van het leger en de Krijgsgeschiedenis en Autoworld hebben hier allemaal hun plaats. Vanop de top van de arcade is er een prachtig uitzicht.
Deze vrij monumentale beeldsculptuur werd ingehuldigd in 1921 door koning Albert I en is een werk van Thomas Vincotte. Onderaan wordt de Congostroom symbolisch voorgesteld door een krokodil en een zwarte vrouw. Bovenaan op het eigenlijke beeldhouwwerk zien we een beeldengroep die de dankbaarheid van de Congolezen moet uitbeelden.
Het park bulkt intussen van de schatten: de grote moskee, het standbeeld van de groene hond, het paviljoen van de menselijke passies van Victor Horta.
Het park omvat 30 hectare klassieke tuinen met fraaie bomenrijen, symmetrisch georganiseerd rond een centrale as.
 |
| ‘De Maaier’ van Constantin Meunier |
 |
| Deze bronzen sculptuur stelt twee steenbakkers voor tijdens hun middagpauze en is het werk van Charles Van der Stappen |
We lopen eventjes het museum binnen en drinken een glas op het terras van Le Midi 50,met zicht op de Rotonde.
De beelden op de gevel van de scholeningang.
Op
korte afstand van de moskee die een van de hoeken van het Jubelpark inneemt,
staat het paviljoen dat door Victor Horta ontworpen is als een klassiek geïnspireerd
tempietto. Het op een kleine met gras begroeide verhoging geplaatste gebouwtje,
dat eigendom is van de Belgische Staat, werd tussen 1891 en 1897 gebouwd om er
een verbazingwekkend reliëf in Carraramarmer van beeldhouwer Jef Lambeaux in
onder te brengen.
Toen de kunstenaar zijn gipsmodel op ware grootte
tentoonstelde op het driejaarlijks salon van Gent, veroorzaakte het een felle
polemiek in de katholieke pers. Toch werd het ontwerp uitgevoerd en ook vandaag
nog dient de ruimte met haar mozaïekvloer en muren bekleed met Euvillesteen en
geel Sienamarmer, als schrijn voor het reliëf van 12 m lang bij 8 m
hoog, samengesteld uit zeventien blokken Carraramarmer.
Het stelt de genoegens en de ongelukken van de mensheid voor waarop de Dood toeziet, links geflankeerd door de drie Gratiën en rechts door de Helse Legioenen, met uiterst rechts de gekruisigde Christus, in het gezelschap van God de Vader en de drie Schikgodinnen.
In het onderste register zien we achtereenvolgens het Moederschap, de Verleiding, de Zelfmoord, de Drie Leeftijden van de Mensheid en de Moord op Kaïn en Abel. In het middelste register bevinden zich de Ontucht, de Vreugde of het Bacchanaal, de Verkrachting, de Oorlog en de Wroeging of Adam en Eva. Bij een horizontale lezing zien we de Mensheid die verdeeld is tussen het vrouwelijke principe, synoniem van plezier, links en het mannelijke principe, synoniem van lijden, rechts. Ze ontmoeten elkaar op dramatische manier in het midden met de Zelfmoord, de Verkrachting en de Dood.
Uit elke figuur apart en uit het wervelende geheel spreekt de passie van Lambeaux voor het menselijk lichaam, het zinnelijke vrouwelijke en het viriele mannelijke, en vooral: de beweging.
Lambeaux heeft het werk zelf nooit beschreven. De titel was eerst 'Le Calvaire d’Humanité' – 'De Calvarieberg des Menschdoms', pas later kwamen de ‘Menschelijke driften’ ofwel ‘les Passions Humaines’.
Het gebouw is zeer recent gerestaureerd door Beliris in samenwerking met de Regie der Gebouwen. De in 2013 begonnen werken betroffen de reiniging, restauratie en bescherming van de gevels en de binnenmuren, de vernieuwing van het dak, de behandeling van de gele marmerplaten, de restauratie van de mozaïekvloer en het herstel van de toegangstrap.
 |
| De Dood |
 |
| De gekruisigde Jezus |
 |
| De drie Gratiën |
 |
| De helse legioenen |
 |
| Het Moederschap |
 |
| De Verleiding |
 |
| De Zelfmoord |
 |
| De Zelfmoord |
 |
| Het Bacchanaal |
 |
| De Verkrachting |
Daarna nemen we de metro terug tot aan De Brouckère en gaan lekker lunchen in ons favoriet restaurant "De Vismet" op het Sint-Katelijneplein.
We wandelen terug naar de Bozar, waar Diane de Faces tentoonstellingen gaat bezoeken, vermits ik die reeds gezien heb, loop ik eventjes langs de kleinere tentoonstellingen over de Moderne Kunst in Letland, en ook een overzicht van 60 jaar Culturele samenwerking in Europa.
